Paragraaf Weerstandsvermogen en Risicobeheersing

De rentekosten voor leningen om in de financieringsbehoefte te voorzien zijn hoger dan de geprognosticeerde rentekosten.

• Macro-economische ontwikkelingen leiden tot een hogere rentevoet.
• De financieringsbehoefte neemt in de komende jaren sneller toe dan voorzien door onvoorziene toename van de voorgenomen uitgaven en/of een afname van de begrote inkomsten (zoals bijvoorbeeld de inkomsten uit het provinciefonds).

De financiële ruimte neemt af.

De provincie trekt langlopende leningen aan om in de financieringsbehoefte te voorzien. De financieringsbehoefte zal de komende jaren toenemen door de afloop van bestaande leningen en de omvang van voorgenomen uitgaven. De jaarlijkse rentekosten van de financieringsbehoefte worden bepaald door de omvang en afloop van de bestaande leningenportefeuille, de financieringsbehoefte als gevolg van voorgenomen uitgaven en de van toepassing zijnde rentetarieven.

In 2020 is voor een bedrag van € 300 mln aan langlopende leningen aangetrokken voor de jaren 2021, 2022 en 2023.

Met het afsluiten van de forwardleningen in 2020 is een gedeelte van de begrote financieringsbehoefte tot en met het jaar 2023 gedekt. Dit, in combinatie met de structurele onderuitputting op investeringen en budgetten, zorgt ervoor dat het werkelijke renterisico op de middellange termijn verwaarloosbaar is.
Op de lange termijn is het door de omvang van de nog aan te trekken geldleningen een reëel risico voor de begroting als de rente substantieel gaat stijgen.
De inschatting is, op basis van de huidige rentevisies van de Nederlandse banken, dat de kans op een substantiële rentestijging in het komende jaar zeer laag is. Bovendien kan een beperkte stijging nog opgevangen worden binnen het huidige rentebeleid. Dit betekent dat voor het komende jaar dit risico niet nader is gekwantificeerd.